16 december 2018 Jos De stemmen van de vogels horen als die van je eigen wezen,in eenvoud samengevouwen waar geen onderscheid meer is,pas in die hoedanigheid ben je echt thuis,in het verstaan van wie we zijn ook voordat we geboren waren.
18 oktober 2018 Jos De regenman is langs gekomen,met tranen van de hemelrijk van zegen voor onze aardse grond. Ons lichaam is ervan gemaakt,levengevend dorst ook van de ziel,ongestild en zonder zijn we verloren. Vallende waterdruppelssereen van rust, die sprekenvan het oneindig universum. Plots versnelt hun vaart,zwelt aan hun kracht,passie verhoogt het ritme van hun slagen. Van tijdloze verre veldenstriemen ze onze bodem,hun schreien vult de stilte van de nacht. Aangedaan baden onze ogen in dit heilige water mee,een kleine…
30 september 2018 Jos Ik kreeg in reactie op mijn laatste bericht van een goede vriend de vraag of ik vond dat het denken een euvel is? Ernstig onderzoeker als hij is ten aanzien van de grote levensvragen en ons wondere bestaan gaf hij te kennen deze prangende vraag over onze duale structuur als mens zijn leven lang al bij zich te dragen. Wie beleeft niet het spanningsveld tussen gevoel en verstand, onze natuur en ons denken, tussen ons lichaam…
29 september 2018 Jos Ergens las ik dat Socrates ooit een poos vrij onbeweeglijk staande was met een blik die in vergezicht de oneindigheid leek te schouwen. Hij bleef in die houding enkele uren staan, verzonken in wat hij ‘zag en hoorde’. Helemaal gegrepen leek hij van de wereld. (*) Zou het kunnen dat in het licht van de eeuwigheid alles eeuwig is? Dat als de bron van eeuwigheid ontspringt, alles vorm van dat ene lijkt. Het woord scheidt, maar…
28 september 2018 Jos Waar is de echtheid van materie toch gebleven? Ik herinner me nog mijn prille jaren. In een dorpje niet ver van Grave aan de Maas liep ik toen rond in korte broek met korte sokjes. Bij strenge koude en meters sneeuw had ik een warmer kinderpakje aan, een wollige strak om de huid getrokken trainingsbroek waarboven een even strak getrokken sweater met ook weer een strakke muts om nagenoeg het hele hoofd getrokken. Ik beschrijf het…
16 september 2018 Jos Ter wellekome Voor jou een diamantje,van letters wel,maar het gaat waarvoor het staat:om jou te zeggen,te spreken over wat diep inwaarts isin alle dingen. Het is niet van jou of mij,behoort aan niemand toe,toch is het daaronverwoestbaar teer,in kostbaarheid gaat niets te boven,gedragen door zichzelfzijn koers vervolgendprijzen noch misprijzen die verstoren. Te luisteren naar wat het spreektvraagt stilte en het verlangen van het hartnaar wat waar is boven alles uit,doet moedig volgen zonder het waarheen te…