Wandelpaden van de ziel

26 maart 2020 Jos Een verontrustend virus raast de wereld door, vliegensvlug en zonder schroom. Het schuwt de aanval niet en geeft zich zomaar niet gewonnen. Hardnekkig als het is kan het zich repeterend in meerdere aanvalsgolven aan dienen. We moeten het goed uitzieken, denk ik. Als het geen voedingsbodem meer zal vinden zal het zich wel terugtrekken en zijn eigen plaatsje vinden zonder al dit onbegrensde woekeren. Laten we hopen dat hier bij ons de situatie niet helemaal uit…

Lees Meer Lees Meer

15 mei 2019 Jos Van binnen naar buiten en van buiten naar binnen in een eeuwige beweging, alles beweegt in enen.

8 januari 2019 Jos Onze cultuur raast maar door en sleurt in haar driftigheid ook de tijd voor stil staan mee. In deze staat is de mens haastig, altijd bezig en naar buiten gericht. Nooit bij zichzelf en opgejaagd maakt een chronische onrust zich van hem meester. Die wordt op haar beurt weer omgezet in een beweging naar voren en naar buiten. Zo ontstaat een vicieuze cirkel die steeds maar sneller roteert en uit zichzelf niet stopt. De mens die…

Lees Meer Lees Meer

3 januari 2019 Jos Een goede vriend vraagt me om na lange tijd weer eens af te spreken rondom de kerstdagen. Ik heb het stervensdruk, schrijf ik hem terug,  werk me het schoffie achter dat bureau, ik krijg het beeldscherm zelfs in mijn dromen niet meer van mijn netvlies. Barre dagen in die zin, dat laatste einde van het jaar. Ja ja, ik zoek al een gaatje in mijn agenda om je te zien, ergens tussen kerst en nieuw. Vind…

Lees Meer Lees Meer

20 december 2018 Jos Aan u lezer, fijne kerstdagen ondanks alle sores. Veel sterkte en hou maar van uw geliefden en meest dierbaren, de wereld kent al genoeg tumult. Deze dagen verhalen de onthulling van het licht, van onze transcendente oorsprong en het immanente zijn. Wij en inbegrepen onze cultuur laten ons vangen in de van duur gerafelde netten van het alledaagse zwoegen, het perspectief van wat veel verder reikt in ons bestaan verdrinkt daarin. Dat is heel droef. Rechtvaardig…

Lees Meer Lees Meer

17 december 2018 Jos Aan het hemels uitgestrekt gewelf spreekt fonkelend een sterrenspel van eeuwige tijden, nooit zag ik een groet van ginder zo betoverend geschreven, een sierlijk wonder deemoedig geschonken ‘u bent zo kostbaar als wij zijn’.

16 december 2018 Jos De stemmen van de vogels horen als die van je eigen wezen,in eenvoud samengevouwen waar geen onderscheid meer is,pas in die hoedanigheid ben je echt thuis,in het verstaan van wie we zijn ook voordat we geboren waren.

18 oktober 2018 Jos De regenman is langs gekomen,met tranen van de hemelrijk van zegen voor onze aardse grond. Ons lichaam is ervan gemaakt,levengevend dorst ook van de ziel,ongestild en zonder zijn we verloren. Vallende waterdruppelssereen van rust, die sprekenvan het oneindig universum. Plots versnelt hun vaart,zwelt aan hun kracht,passie verhoogt het ritme van hun slagen. Van tijdloze verre veldenstriemen ze onze bodem,hun schreien vult de stilte van de nacht. Aangedaan baden onze ogen in dit heilige water mee,een kleine…

Lees Meer Lees Meer

30 september 2018 Jos Ik kreeg in reactie op mijn laatste bericht van een goede vriend de vraag of ik vond dat het denken een euvel is? Ernstig onderzoeker als hij is ten aanzien van de grote levensvragen en ons wondere bestaan gaf hij te kennen deze prangende vraag over onze duale structuur als mens zijn leven lang al bij zich te dragen. Wie beleeft niet het spanningsveld tussen gevoel en verstand, onze natuur en ons denken, tussen ons lichaam…

Lees Meer Lees Meer

29 september 2018 Jos Ergens las ik dat Socrates ooit een poos vrij onbeweeglijk staande was met een blik die in vergezicht de oneindigheid leek te schouwen. Hij bleef in die houding enkele uren staan, verzonken in wat hij  ‘zag en hoorde’. Helemaal gegrepen leek hij van de wereld. (*) Zou het kunnen dat in het licht van de eeuwigheid alles eeuwig is? Dat als de bron van eeuwigheid ontspringt, alles vorm van dat ene lijkt. Het woord scheidt, maar…

Lees Meer Lees Meer